شمارش معکوس تا سالگرد تولد جنبش سبز - بخش دوم: چند نکته و پیشنهاد جهت اطلاع رسانی در خارج اینترنت و بین اقشار مختلف مردم

چنان که در دو یادداشت قبلی مطرح شد، مهم ترین اولویت جنبش در این روز ها اطلاع رسانی است و کلید طلایی موفقیت راهپیمایی های خردادماه، در اطلاع رسانی خارج از محدوده ی آشنایان با جنبش سبز است.  اطلاع رسانی بین آنانی که هنوز مهم ترین رسانه ی مورد اتکایشان صدا و سیمای جمهوری اسلامی است و بنابر این به قرارها، بیانیه ها، بروشورها و کلا شور و هیجانی که این روزها در اینترنت، یا در دانشگاه ها برافروخته شده است دسترسی کم تری دارند.  عوض کردن عکس پروفایل فیس بوک، گذاشتن لوگو در وبلاگ و امثال این اقدامات بسیار خوب است اما قطعا کافی نیست.  اگر در روز 20 خرداد چشم باز کنیم و ببینیم اینترنت سبز سبز است و خیابان خاکستری، فرصت بسیار بزرگی را از دست داده ایم!

در این راستا چند پیشنهاد کوچک را که بعضا قبلا جزئیات آن ها توسط سایر دوستان مورد بحث قرار گرفته، در این یادداشت طرح و جمع بندی می کنم.

1- شعارنویسی و نشانه نویسی سبز:  این روش از موثر ترین روش های فضاسازی در جامعه است، اما در عین حال بعضا ممکن است همراه با ریسک هایی نیز باشد.  در کنار شعار نویسی موارد زیر که دارای اثربخشی مشابه یا حتی بیش تر هستند و ریسک کم تر، پیشنهاد می شوند.

2- برچسب ها:  یکی از پیشنهادات درخشان، بسیار موثر و بسیار کم ریسک است.  برچسب های کوچک با شعار های جنبش و علامت V که پشت صندلی تاکسی ها، اتوبوس ها، تلفن های عمومی، کنار شیشه ی وسایل نقلیه، داخل مترو و هر جای دیگر که احتمال توقف مردم برای مدتی وجود داشت و توجه شان جلب می شود.

3- کوپن ها: یک پیشنهاد تکمیلی برای برچسب ها: شعارهای جنبش یا بروشورهای ساده ی سیاه سفید را به صورت کاشی کاری در یک کاغذ A4 (مثلا 4-10 کادر مربعی یا نواری یکسان در هر صفحه) توسط فوتوشاپ یا حتی Word کپی کرده و پس از پرینت با قیچی ببرید و این کوپن های کوچک را آماده داشته باشید.  این کوپن ها را می توان در موقعیت های زیر پخش کرد:

• گذاشتن آن ها روی صندلی تاکسی، اتوبوس و مترو، در هنگام نشستن، طوری که وقتی مسافر بعدی می نشیند ناچار باشد آن را بردارد.
• ریختن یک دسته از آن ها در کف اتوبوس یا کف واگن مترو در ایستگاه های خیلی شلوغ وقتی بین جمیعت فشرده ای از مسافرین ایستاده ایم (مثلا ایستگاه امام خمینی ایده آل است، چون هم اگر ایستاده باشیم و بین ده ها نفر پرس شده باشیم، بدون جلب توجه می توانیم کوپن ها را کف زمین بریزیم و هم این که اقشار بسیار متنوعی از مردم گذرشان به این ایستگاه می افتد).
• قراردادن آن ها در پیشخوان مغازه ها و ساندویچی های شلوغ پایین شهر.  با خوردن یک فلافل ششصد تومنی (البته شنیدم منقرض شده) تو ساندویچی های بازار و مولوی به راحتی می توان بروشورها را به سمع و نظر تعداد زیادی از قشر دور از اینترنت رساند.  شلوغی و رفت و آمد و بهداشت(!) این نوع مکان ها معمولا جوری است که بدون جلب توجه می توان این کار را کرد و معمولا قبل از آمدن مشتری بعدی کسی هم آن را «تمیز» نخواهد کرد!!

4- CD و DVD تصویری:  ترجیحا VCD که احتیاطا توسط هر کسی از هر قشری قابل خواندن باشد.  VCD های حاوی فیلم های جنبش، بیانیه های تصویری یا multimedia های ساده ی تبلیغاتی.  حتی یک slide show ساده هم می تواند اثربخش باشد.  این CD ها نیز تقریبا هم سایز کوپن ها بوده و دقیقا در همان مکان ها می توان آن ها را پخش کرد یا «جاگذاشت».

5- بلوتوث:  بلوتوث فیلم ها، بروشورها و شعارها در مترو نیز یکی از گزینه های بسیار موثر است که بحث آن در جاهای دیگر مفصلا انجام شده است.

به یاد داشته باشیم که تاکسی، اتوبوس، مترو و مغازه ها و ساندویچی های ناف بازار، در این برهه از هزار اینترنت و ماهواره و تلویزیون برای برقراری ارتباط با قشر خاکستری جامعه موثرترند!